Smaak
‘Welkom, meneer en mevrouw Degroot.’
Minzaam glimlachend wacht meneer Degroot tot de stoel onder de billen van zijn vrouw wordt geschoven. Hij staat bewegingloos tot hij hetzelfde lot is ondergaan en knikt goedkeurend naar de ober.
‘Het menu, zoals gewoonlijk?’ vraagt de strak geklede man.
‘Uiteraard,’ antwoordt hij. ‘Wij hebben dezelfde smaak.’ Hij fronst. ‘Dat weet u intussen toch?’
‘Zeker, meneer Degroot,’ antwoordt de ober afgemeten. ‘Maar soms doet verandering van spijs nog meer honger krijgen.’
Meneer Degroot houdt zijn vingertoppen bewegingloos tegen elkaar en kijkt de man over zijn bril aan. ‘Verandering is niet nodig. Nietwaar, schat.’
Zijn vragende blik naar de overkant van de tafel wordt niet beantwoord.
Het gezicht van de ober geeft geen krimp. ‘Ik kom zo dadelijk voor de aperitief.’
‘Zelfde als altijd,’ gromt meneer. ‘Ik zei toch dat er niets moet worden veranderd.’
‘Heel goed,’ bevestigt de ober en zet vier minuten later twee glazen Pinot Grigio voor het gezelschap.
‘Wensen jullie met het voorgerecht te beginnen of nog even wachten?’
Hij kijkt strak naar de ober. ‘Eerst nog een beetje honger krijgen.’
‘Zeker, meneer Degroot.’
De ober verdwijnt naar de keuken, meneer Degroot staat op. ‘Even naar je weet wel waar, schat.’
Mevrouw Degroot glimlacht enkel.
‘Dat deed deugd,’ zegt hij als hij weer onder de tafel schuift. Hij kijkt haar dromerig aan. ‘Dat we zo dezelfde smaak hebben … is toch wel uitzonderlijk, niet schat?’
Ze glimlacht naar hem en naar de ober die het voorgerecht brengt dat ze in stilte eet, waarna ook zij haar stoel achteruit schuift. ‘Excuseer je mij even, schat?’
‘Natuurlijk.’ Hij staart haar kort na, kijkt slechts langzaam op als ze weer plaatsneemt.
‘Alles oké? File op het toilet?’
‘Niet meer dan bij jou, schat.’ Ze legt haar servet op haar schoot en duwt op haar onderbuik. Haar ademhaling versnelt een fractie van een seconde, onrust dwaalt kort over haar blozende gezicht, maar zijn aandacht is weer op zijn mobieltje gericht. Daar blijft die tot de ober hun hoofdgerecht brengt.
‘Laat ook dit smaken,’ zegt hij als beiden zijn bediend.
Ze glimlachen naar hem. Weinig woorden zoeken een luisteraar tijdens het eten, enkel het hongerige tikken van bestek en glazen weerklinkt.
‘Een toetje?’ vraagt de ober met een glimlach om zijn mond.
‘Ik ben voldaan,’ antwoordt mevrouw Degroot.
‘Ik ook,’ bevestigt meneer.
‘Dan was alles naar wens?’
‘Heel lekker,’ bevestigt meneer Degroot terwijl hij rechtstaat en zacht in de linkerbil van de ober knijpt.
‘Bijzonder lekker,’ stemt mevrouw in en doet hetzelfde met de rechterbil van de man.
‘Hier komen is toch altijd een feest.’
‘Huh huh,’ antwoordt deze met hoge stem terwijl hij de deur voor hen openhoudt. ‘Altijd.’